Toen ik zwanger was van mijn zoon werkte ik aan mijn eerste publicatie. Handig, zo weet ik altijd hoelang ik nu precies aan het schrijven ben. Al van voor er ooit nog maar sprake was van hem natuurlijk. Maar toen hij zich in mijn buik nestelde, was er geen plaats meer om al die creativiteit binnen te houden en kregen de verhalen in mijn hoofd effectief vorm.
Het begon met Vlaams Filmpjes, die ik trouwens nog steeds met heel veel zin schrijf. Een heerlijk proces: eens klaar volgt de redactie, een fijne tekenaar maakt een pareltje van het geheel en zonder je ook nog maar iets hoeft te doen, gaat het boekje een eigen leven leiden. Via een schoolabonnement wordt het aangeboden aan kinderen tussen 9 en 12.
Dan volgde mijn monoloog Neen. Ik schreef het verhaal op vraag van mijn werkgever en was zo al zeker dat de eerste 500 exemplaren zonder enige moeite de deur zouden uitgaan. Zij hadden namelijk een symposium georganiseerd waarvoor zij reclame maakten en iedere deelnemer kreeg een exemplaar. Als kers op de taart mocht ik naar de boekenbeurs in Antwerpen.
In 2022 volgde mijn eerste Young Adult-roman. Geen schoolabonnement, geen voorafname door mijn werkgever. En alhoewel ik niet mag klagen over de interesse in mijn boek, vond ik het verkopen een noeste arbeid. Een arbeid waarover ik graag wat meer had geweten voor ik eraan begon. Tijdens de afgelopen twee jaar opende ik mijn ogen voor die aspecten van het uitgeven van een boek. Ik neem je graag mee in de ontdekkingen die ik heb gedaan.
Ga naar de kalender voor de data en om je in te schrijven. Wees welkom!
Het woord is van u 